SF Reborn คู่ XS :: ผมก็แค่ "ไอ่สวะ" [Yaoi]

ข้อมูลเบื้องต้น

....................................................................

"แกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งชั้น  ชั้นเป็นบอส  แกก็แค่ ไอ่สวะ "

"ผมมันก็แค่ ไอ่สวะ สำหรับคุณ ซินะครับ ซันซัส"

.................................................................



รีบๆอ่านกันนะคะ  ก่อนมันจะโดนแบน  555+









ฟิครีบอร์นเรื่องแรกในชีวิตค่ะ


เป็น ShotFic นะคะ  แต่งได้แค่นี้จริงๆ


พอดีเพิ่งเริ่มดูแล้วเกิดน้อยใจแทน สควอโล่ที่โดนบอสซันซัสว่าอยู่ได้



สนุกไม่สนุกติชมกันได้นะคะ


เรื่องระเบียบบันทัด  ถือซะว่ามองไม่เห็นมันนะคะ  แบบว่ารีบจริงๆ  แหะๆ



ปล. บอลลูนไม่เคยอ่านฟิครีบอร์นมาก่อนเลยนะคะ  ถ้าเนื้อเรื่องเกิดไปคล้ายฟิคเรื่องใด  ขออภัยไว้ด้วยนะคะ

ถ้าพบเจอจริงๆเม้นบอกกันได้นะคะ 

เนื้อเรื่อง

ชื่อเรื่อง    ผมก็แค่ "ไอ่สวะ"
Couple    ซันซัส x สวอโล่
Rate         15+
Writer      B.blues

.....................................................................................................................................................................................

        ในคืนที่พายุฝนกระหน่ำ

            "อ๊า   ซัน ซ ซะ ซัส  อื้อ อย่า  พอก่อน  ฉะฉัน ไม่ไหว แล้วว  อ๊าาา"

           " แกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งชั้น  ชั้นเป็นบอส  แก่ก็แค่ ไอ่สวะ "  
      
      ซันซัสพูดแค่นั้นและเร่งจังหวะขึ้นเพื่อปลดปล่อยความสุขสมที่กำลังจะเอ่อล้นออกมา

            "อ๊าาาาา  ซานนน ซาสสส  ม่ายยยยย  ฮึก อื้อ"

           "อ่าาา"  

     ร่างใหญ่ ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่น เข้าไปในร่างกายของร่างบางจนหมดแล้วถอนแกนกายออกจากร่างบาง  พร้อมนอนลงข้างๆร่างบาง  ซึ่งร่างบางได้นอนตะแคงหันหลังให้ร่างสูงแล้ว  ร่างสูงจะรู้มั้ย  ว่าคำพูดของเขานั้น ทำร้ายจิตใจร่างบางมากแค่ไหน

         

                     'ผมก็เป็นได้แค่ ไอ่สวะ สำหรับท่านใช่มั้ย  ทุกสิ่งที่ท่านทำกับผมก็แค่ระบายอารมณ์  ตลอดเวลาที่ผมเลือกยืนเคียงข้างท่าน  ทนโดนดูถูกเหยียดหยามมาตลอด  ผมทนเพื่ออะไร ผมแค่อยากให้ท่านเห็นค่าของผมมากกว่าคำว่า ไอ่สวะ  หึหึ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้  ไม่มีทางเกิดขึ้นได้เลยใช่มั้ย   ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ผมคิดไปเองคนเดียว ใช่มั้ย'

          ทั้งห้องอยู่ในสภาวะเงียบสงบ มีร่างหนึ่งกำลังขยับ  ร่างบางค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นจากเตียง หยิบชุดนอนสีขาวและชั้นในที่ร่างสูงปลดเปลื้องอกไปก่อนหน้านี้มาสวมใส่

                "จะไปไหน ไอ่สวะ"  ร่างสูงเอ่ยปากถาม  แต่ไม่มีคำตอบใดๆจากร่างบาง

          ร่างบางก้าวไปสู่บานหน้าต่างที่เปิดอ้ากว้างอยู้นั้น

                "แกจะไปไหน ไอ่สะ..."  

         คำที่เหลือหายไปในลำคอ  ไม่ผิดแน่ๆ  ร่างบางก้าวไปที่ขอบหน้าต่างใหญ่ หันมายิ้มให้ร่างสูงครั้งหนึ่ง  บนใบน่านั้นอาบไปด้วย 'น้ำตา'  ก่อนที่จะกระโจนออกไปสู่ท้องนภาที่มืดมนและเต็มไปด้วยหยาดฝนที่สาดเทลงมา

              'ฮึ  จะอวดเก่งไปได้ซักกี่น้ำ  ฝนตกขนาดนี้ เดี๋ยวแกก็ต้องกลับมาที่นี่อยู่ดี'

                       ร่างสูงคิดแค่นั้นแล้วหลับตาลง ดำดิ่งสู่ห้วงนิทราทันที

...........................................................................

'ซันซัส  ช่วยผมด้วย  ซันซัส'
'สควอโล่ นายอยู่ที่ไหน  ออกมาซิ  เราหาเจ้าไม่เจอ'
'ผมอยู่ทางนี้ ซันซัส  อ๊ากกกกกกก  เจ็บ  ผมเจ็บเหลือเกินซันซัส  ผมไม่ไหวแล้ว'
'สควอโล่  สควอโล่  นายเป็นอะไร  สควอโล่   ตอบเราซิ  สควอโล่!!'

                    เฮื้อกกกก!!

                "แห่กๆ  อึ้ก  เราฝัน บ้า อะไรกันนี่  สควอโล่เหรอ เกือบลืมไปแล้วว่ามันเป็นชื่อของแก ไอ่สวะ  ตอนนี้มันคงนอนอยู่ข้างล่างนั่นแหละ"

          ร่างสูงทำได้แค่พูดตามความคิดของตน   ลุกขึ้นอาบน้ำและลงมาที่ชั้นล่าง เมื่อลงมาถึงโซนรวมพลของเหล่าวาเรีย กลับพบเพียงเบล เท่านั้น

               "เบล คนอื่นหล่ะ"

               "อ่าวบอส  คนอื่นออกไปฝึกซ้อมกันหน่ะครับ  แต่กระผมเจ็บขาเลยไม่ได้ออกไป  ว่าแต่ สควอโล่หล่ะบอส  ทำไมไม่ลงมากับท่าน"

                "ไม่นิ  ไอ่สวะนั่นไม่ได้อยู่กับข้า"

               "อ่าวแล้วมันไปอยู่ไหนเนี้ย"

        "ไอ่สวะ"     "สควอโล่"   "ไอ่สวะแกอยู่ไหน"  "สควอโล่ ออกมาได้แล้วนะ"    ทั้งสองคนช่วยกันเรียกหา

         "..........."  ไม่มีเสียงตอบกลับมา

         "ไม่เป็นไรหรอกบอส  คงออกไปข้างนอกมั้ง  ซักพักก็คงกลับมาแหละ"

         "แต่...."

         "เอาเถอะบอส  มันถึกจะตายเดี๋ยวอีกซัก 2 ชั่วโมง ถ้ามันยังไม่กลับมา  กระผมจะช่วยท่านหาเอง"

         "อื้ม  ก็ได้"

               'นายจะเป็นอะไรรึป่าว  นายออกไปทั้งอย่างนั้น  เสื้อผ้าก็บาง  อาวุธก็ไม่เอาไป  แล้วเมื่อคืน เราก็ทำกับนายไว้ซะขนาดนั้น'

           ร่างสูงได้แต่ภาวนา  ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิด  เป็นห่วงร่างบางเหลือเกิน  นึกย้อนกลับไปไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะห่างกัน  ห่างกันอย่างนี้ ทำไมมันถึงทำให้เขาร้อนรนนักนะ  ทำไมกัน  หรือว่า  เขารัก ร่างบางไปแล้ว

 ................................................................

         2 ชั่วโมงที่ร่างสูงร้อนรน  ร่างสูงลงมาที่ห้องรวมพลอีกครั้ง   ทุกคนกลับมาหมดแล้ว  เว้นแต่ร่างบางที่เขาทำร้ายไปเมื่อคืนนี้  สควอโล่ เจ้าไปอยู่ที่ไหนกัน

              "เบล  สควอโล่อยู่ไหน"   ร่างสูงเอ่ยถาม เบลส่ายหัวเป็นคำตอบ

....................................................................................50%......................................................................

                 เหล่าวาเรียทั้งหลายจึงแยกย้ายกันตามหา  หากันตั้งแต่เช้า จนตอนนี้บ่ายคล้อยแล้ว  ยังไม่ได้รับรายงายว่าพบร่างบางเลย   ร่างสูงได้แต่ถอนหายใจ 'นายอยู่ไหน สควอโล่' ร่างสูงนึกย้อนถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา  ขาก็พาเดินเข้าสู่ป่า  แล้วมาหยุดที่ลานหญ้ากลางป่า  'ที่แห่งนี้ ใช่แล้ว ที่ๆเรากับเจ้าสวะนั่นใช้ฝึกซ้อมการต่อสู้กัน  เราไม่ได้มาที่นี่นานเท่าไหร่แล้วนะ  เกือบลืมมันไปแล้วด้วยซ้ำ'


                 ร่างสูงคิดพลันสายตาก็พบกับกลุ่มหญ้าสีขาว  ไม่ซิ ผม ผมคนแน่ๆ   สควอโล่ขอให้เป็นเจ้า  ร่างสูงคิดแล้วเดินเข้าไป  ในใจก็เต้นเร้าๆ    ใช่ ใช่สวอโล่จริงๆ  ขอบคุณพระเจ้า  ร่างบางซีดขาว  นอนขุดคู้อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่  ชุดนอนสีขาวบางชุ่มไปด้วยน้ำ  ร่างสูงพุ่งไปที่ร่างนั้น  สัมผัสได้ถึงไอร้อนที่แผ่ออกมาจากร่างนั้น

                     "ทั้งหมดนี่เป็นเพราะฉันรึป่าว  สควอโล่"

               ร่างสูงดึงเสื้อนั่นออก แล้วถอดเสื้อนอกตนสวมให้แทน  พร้อมอุ้มร่างนั้นเข้าสู่อ้อมอกแล้ววิ่งออกจากป่ากลลับบ้านให้เร็วที่สุด

                   "ทำไม สควอโล่  ทำไมนายต้องออกมาอย่างนี้ด้วย"

                ร่างสูงได้แต่คิดอยู่ในใจ  เมื่อถึงบ้านร่างสงเปลี่ยนเสื้อผ้า เช็ดตัวให้ และเรียกหมอมาดูอาการให้ร่างบาง  ร่างสูงดูแลร่างบางจนเหนื่อยและเผลอฟุบหลับไปที่ขอบเตียงของร่างบาง

......................................................................

'ฮ่าาา  ซันซัน  เราเหนื่อยจัง'
'อะไรกัน  แค่นี้ก็บ่นเหนื่อย  แล้วนายจะมาเป็นมือขวาของเราได้ยังไง'
'อ่า  ได้ซิๆ  ข้าจะฝึกให้แข็งแกร่งขึ้น  จะได้ยืนข้างๆนายได้ ไม่อายใครไง'
'ดีมาก  สควอโล่'
'ฮ่าๆๆๆ'
'หัวเราะอยุ่ได้  นี่แหนะ ไอ่สวะ ปึ้ก (เสียงเคาะหัว)'

              อ๊ะ  เฮื้อก   ร่างบางสะดุ้งตื่นจากความฝัน  ไม่ซิมันคือความจริง ความจริงที่เกิดขึ้นในอดีตที่ทำให้เขารู้สึกดีมากที่สุด  แต่โอกาสที่มันจะเกิดขึ้นอีกครั้งมันช่างยากมาก   ร่างบางลืมตาขึ้น  คุ้นเคยกับความรู้สึกนี่จัง ห้องของเราเองซินะ   ร่างบางหันไปเจอใครบางคนที่ฟุบอยู่ข้างเตียงของเขา

                  "ซัน.... บอส"   ร่างบางเผลอเรียกเขา

                  "อ๊ะ  ฟื้นแล้วหรอ สะ.."  ร่างบางตะแคงหันหลังให้ร่างสูงอย่างรวดเร็ว

                  "พอเถอะครับบอส  ออกไปเถอะครับ  ไม่ต้องมาดูแลกระผมหรอกครับ"

                  "แกเป็นอะไรของแก"  ร่างสูงชักเริ่มโมโหกับคำพูดและท่าทางของร่างบาง

                 "ผมไม่ได้เป็นอะไรครับ  ไม่ต้องห่วง  เดี๋ยวผมขอนอนพักอีกซักนิด แล้วกระผมจะลงไปทำงานให้ท่านเหมือนเดิมครับ"

                 "เลิกพูดอย่างนี้ซักที  ฉันไม่สบอารมณ์แล้วนะ  แล้วก็เวลาคุย หันมาได้มั้ย..."

             ร่างสูงกระชากร่างบางให้หันมา  แต่ก็ต้องหยุด เพราะร่างบางกำลังร้องไห้  ทำได้แต่ปาดน้ำตาทิ้งลวกๆก่อนจะพูด

              "ปล่อยผมเถอะครับบอส  ผมก็แค่เศษสวะ  แค่ทาสของท่าน  อย่ามาเสียเวลาอยู่กับคนชั้นต่ำอย่างนี้เลยครับ"

           ร่างบางพูด  น้ำตาก็ไหลออกมามากกว่าเดิม  ร่างสูงกระชากร่างบางเข้ามากอดแนบอก

                 "ฉันขอโทษ  สควอโล่  ฉันไม่เคยเห็นใจเจ้าเลย   ตลอดเวลา ฉันรู้ว่าทำให้นายเจ็บมาตลอด ฉันขอโทษ  ฉันไม่เคยรู้สึกถึงความรักที่นายมอบให้ฉันเลยซักนิด  จนเมื่อเช้า ฉันก็ได้รู้    ฉันเหมือนคนบ้า  วิ่งตามหานายไปทั่ว  ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าเพราะอะไร  จนฉันเจอนายนอนตัวสั่นอยู่ในป่า  หัวใจฉันเหมือนมันจะหยุดเต้น  ยิ่งคิดว่าที่นายเป็นเช่นนี้ก็เพราะฉัน ฉันก็ยิ่งเจ็บ  และตอนที่ฉันนั่งเฝ้านาย  มองหน้านาย  ฉันก็รู้แล้วว่ามันเพราะอะไร"

ร่างสูงหยุดพูดนิดนึง

             "ฉันรักนายนะ   สควอโล่"   ร่างสูงเอ่ย  พร้อมกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น

             "อย่าหนีฉันไปไหนอีกนะ  สควอโล่"

             "นายพูดจริงรึป่าวซันซัส"   ร่างบองพูดอ้อมแอ้มอยู่ในอ้อมกอดร่างสูง

             "จริงซิ   เชื่อฉันเถอะนะ"   ร่างสูงพูดย้ำชัด หนักแน่น  แล้วค่อยๆเชยคางมนขึ้นมาจุมพิศแสนหวานและยาวนาน

หลังจากนั้น ชื่อของสควอโล่ที่ซันซันเรียก  ก็คือ สควอโล่  ไม่ใช่  ไอ่สวะ  อีกต่อไป

................................................................HAPPY   ENDING..........................................................................